Er is zoveel onbegrip en nadruk ligt op verschillen. Soms lijkt het alsof het geduld begint op te raken. Het lijkt dan alsof de menselijkheid van ‘de ander’ met al zijn andere denkbeelden anders is dan die van jou en alsof jouw mens zijn beschermd moet worden tegen de invloeden van de ander.
In deze tijd is deze beweging niet geheel onbegrijpelijk. De stromen van verschillende informatie die op ons afkomen, desinformatie, vooroordelen, angst, kwetsbaarheden, spanningen en tegenstellingen zorgen voor veel verwarring. Maar de realiteit is ook dat de uitersten die er zijn in onze samenleving en de bedreigingen die we waarnemen ook zomaar je buurvrouw of buurman kunnen zijn.
Wanneer er dan een ontmoeting plaatsvindt, leert de jarenlange ervaring bij de Kunst van het Samenleven ons dat we dan ook altijd die menselijkheid in de ander terugvinden. Die menselijkheid is wat ons bindt en ook al voelt het soms zo, die menselijkheid is nooit ver weg. We zijn en blijven immers allemaal mensen. Doordat er nu steeds een focus ligt op deze processen van verharding, polarisatie, de uitersten en de kloof lijkt het alsof er geen andere kant is. Dat is absoluut niet zo. Naast deze ontwikkelingen groeit namelijk ondertussen ook de behoefte aan verbinding, ontmoeting en dialoog.
Zijn er mensen die andere mensen oprecht willen helpen, dienstbaar willen zijn en open staan voor echte, oprechte ontmoeting om zo te weten te komen wie die ‘ander’, met zijn andere uiterste ideeën is. Over die verschillende ideeën met elkaar in gesprek en erachter komen waarom iemand eigenlijk zo denkt. Daarnaast zijn er zoveel mensen die andere mensen oprecht willen helpen. Kijk maar eens naar alle prachtige initiatieven die er bestaan om andere te helpen, om eenzaamheid tegen te gaan, om aandacht te vragen en om om te kijken naar de medemens.