Emine ontroerde het publiek met haar persoonlijke reis. Vanuit Istanbul naar Moskou en Irak, tot aan een nieuw begin in Nederland. Overal werkte zij aan vrede, via onderwijs en menselijke verbinding. “In een regio met zoveel pijn is hoop geen luxe, maar noodzaak.” Haar verhaal getuigde van moed, doorzettingsvermogen en geloof in de kracht van elke ontmoeting: “Je kunt alles verliezen, behalve je missie.”
“Vrede is geen paradijs op aarde. Het is een avontuur – soms onvoorspelbaar, altijd kostbaar.” Arnon Grunberg
Schrijver Arnon Grunberg confronteerde ons met de realiteit dat vrede meer is dan de afwezigheid van geweld. Hij pleitte voor het voeren van moeilijke gesprekken, juist met mensen die anders denken. “Nodig je vijanden uit,” stelde hij, “want verdraagzaamheid begint niet bij je vrienden, maar bij de ander die je het minst begrijpt.”
“Dat we allemaal mogen dromen, dat je mag wezen wie je wil zijn, worden wie je bent. Dat is vrede.” Derek Otte
Ze is nog maar negen maanden, maar op een dag zal ze me vragen Vrede, papa, Wat is vrede? En wat moet ik dan tegen mijn dochter zeggen? Wat kan ik haar vertellen? Behalve dan dat vrede voor velen afwezig is.
Dat niemand meer is dan een ander. Dat we allemaal mogen dromen, dat je mag wezen wie je wil zijn, worden wie je bent. Dat je vrij bent te bewegen, daarin geen beperkingen kent. Dat rijk niet meer dan arm is, zwart niet minder dan wit. Dat het niet uitmaakt van wie je houdt of tot welke heer je bidt, dat wil ik haar vertellen.
Dichter en spokenwordartiest Derek Otte deelde een ontroerende boodschap. Een poëtische en krachtige oproep om vrede niet alleen te denken, maar ook te voelen en te doen: met hart, hoofd en handen.
De boodschap van deze avond was helder: vrede vraagt iets van ons allemaal. En het begint klein, aan tafel, op straat, in de klas. Misschien wel met een eenvoudig kopje thee. “Vrede is geen eindpunt,” zei Kulcu, “maar een proces. Een voortdurende inspanning, gedragen door mensen.”